Пристапот до здравствената заштита е развојно прашање, но и прашање на остварување на правата. Тоа значи дека сите луѓе и заедници можат да ги користат промотивните, превентивните, куративните, рехабилитциските и палијативните здравствени услуги што им се потребни, со доволен квалитет за да бидат ефективни, истовремено обезбедувајќи користењето на овие услуги да не го изложува корисникот на финансиски потешкотии.
Кога се развиваат достапни услуги за лицата со попреченост, постојат области кои треба да се покријат:
- Покриеност на населението: Покриеноста на населението се фокусира на пристап до здравје и здравствена заштита достапна за целото население. Лицата со попреченост може да имаат послаб пристап до здравствените услуги и, следствено, голем број на незадоволени потреби
- Финансиска покриеност: Втората компонента овозможува здравствената заштита да биде прифатлива, дури и за најсиромашните во заедницата. Финансиските бариери за пристап до здравствена заштита се широко распространети за многу луѓе, но може да се влошат кај лицата со попреченост бидејќи тие често се маргинализирани, со помала веројатност да бидат вработени и во просек се посиромашни од оние без попреченост. Понатаму, трошоците за здравствена заштита честопати се повисоки за лицата со попреченост (на пр. пристапен транспорт, потреба од негувател да го придружува), што ќе го зголеми недостигот на достапност на услугите.
- Покриеност на услуги: Фокусот е на видот на достапните услуги. Целосниот опсег на здравствени услуги што им требаат на лицата со попреченост, и општи и специјализирани, треба да бидат достапни. Клучно, за лицата со попреченост, помагалата за рехабилитација и помош мора експлицитно да бидат вклучени во основните здравствени услуги.
Еден од пристапите што ќе осигура дизајнираните практики да бидат достапни за сите корисници на услуги претставува пристапот:
Прашај, Слушај, Планирај, Реализирај:
ПРАШАЈ
Во процесот на креирање на протоколи за достапно здравје за лицата со попреченост, клучно е секој релевантен фактор да биде вклучен во процесот. Консултациите со поединци, застапници, организации за попреченост и персонал кој работи со лицата со попреченост е многу важна за идентификација на потребите на пациентите и корисниците на услуги во одредена област.
СЛУШАЈ
Признавањето дека лицата со попреченост, персоналот, членовите на семејството, личните асистенти, застапниците и организациите за попреченост кои работат тесно со поединци, често се експерти за потребите на пациентите и корисниците на услугите, е многу важно во процесот. Главната цел е внимателно да се слушаат нивните повратни информации и да се слушаат сите предлози дадени за решавање на нивните барања.
ПЛАНИРАЈ
Иако нема секогаш да биде можно да се исполнат барањата на пациентите или корисниците на услугите, службите за здравствена и социјална заштита може да се стремат да ги разберат потребите на корисниците на услугите и, онаму каде што е разумно, практично и соодветно, тие можат да направат позитивни промени во начинот на кој се обезбедуваат услугите. Онаму каде што е потребно, треба да се изготви акциски план за решавање на идентификуваните прашања, потоа треба да се развие план во консултација со релевантни луѓе со цел услугите да се направат подостапни, да се утврдат јасни протоколи и насоки за персоналот, изградени во координација со различни нивоа на грижа, поставете улоги и одговорности и воспоставете и вградете политики.
РЕАЛИЗИРАЈ
Откако ќе се научат лекциите и ќе се направат планови, ќе се усвојат стандардни протоколи, политики и стандардни чекори. Пристапноста треба да биде интегрирана во секој општ протокол за обезбедување услуги. Треба да се обезбеди јасно лидерство, обука и менторство и механизам за повратни информации и поплаки. По одреден временски период, ќе биде неопходно повторно да се започне циклусот
