Όταν μιλάτε με κάποιον που έχει μια πάθηση που είναι άγνωστη, οι άνθρωποι συχνά προσέχουν να μην πουν το λάθος. Για να μετριαστεί λίγη από αυτή την αβεβαιότητα, ακολουθούν ορισμένες γενικές προτάσεις για να μιλήσετε με και για τα άτομα με αναπηρίες.
Για τα άτομα με αναπηρίες, είναι προτιμότερο να χρησιμοποιούν γλώσσα που εστιάζει στις ικανότητές τους παρά στις αναπηρίες τους. Ως εκ τούτου, αποθαρρύνεται η χρήση των όρων «ανάπηρος», «ικανός για εργασία», «με σωματική αναπηρία» και «διαφορετικά ικανός». Μπορεί επίσης να είναι χρήσιμο να έχετε κατά νου τα ακόλουθα σημεία όταν επικοινωνείτε με ή σχετικά για άτομα με αναπηρία:
Ο προτιμώμενος όρος «άτομα με αναπηρία» τονίζει την ανθρωπιά των ατόμων και αποφεύγει την αντικειμενοποίηση. Εάν είναι σκόπιμο να αναφερθείτε στην αναπηρία ενός ατόμου, φροντίστε να χρησιμοποιήσετε τη σωστή ορολογία για τη συγκεκριμένη αναπηρία
Παράδειγμα:
ΜΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ “Τυφλά άτομα”
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ “άτομα ποείναι τυφλά”
- Προσέξτε να μην υπονοείτε ότι τα άτομα με αναπηρία αξίζουν να τα λυπούνται ή να τα αγνοούν ή ότι είναι γενναία, υπομονετικά ή «ιδιαίτερα» απο τους άλλους που δεν έχουν αναπηρία.
- Μην χρησιμοποιείτε ποτέ τη λέξη “κανονικό” για να αναφερθείτε σε άτομα που δεν έχουν αναπηρία σε αντίθεση με άτομα με αναπηρία. Χρησιμοποιήστε “ατομα με ειδικές ανάγκες”.
Παράδειγμα:
ΜΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ «Ο Ιανε τα πήγε τόσο καλά στις εξετάσεις όσο οι κανονικες μαθητές».
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ “Η Τζέιν πέρασε καλά τις εξετάσεις της.
- Αποφύγετε τη χρήση όρων που ορίζουν την αναπηρία ενός ατόμου ως περιορισμό.
Παράδειγμα:
ΜΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ “Περιορισμενός με αναπηρικής καρέκλας” ή “δεσμευμένο σε αναπηρική καρέκλα”
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ “Χρήστης αναπηρικού αμαξιδίου” ή “χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο”
- Οι όροι “θύμα” δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για να αναφέρονται σε άτομα που έχουν αναπηρία ή ασθένεια, καθώς είναι απανθρωπιστικό και υποδηλώνει αδυναμία.
Παράδειγμα:
ΜΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ “ασθενής με AIDS”
ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ«Άτομο με HIV / AIDS»
Διαφορετικοί τρόποι για να πείτε το σωστό
Όταν μιλάτε με ή για ένα άτομο με αναπηρία, είναι σημαντικό να σημειώσετε ποιοι όροι είναι προσβλητικοί, ξεπερασμένοι και ακατάλληλοι.
Το άτομο
Πολλά ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένης της Αμερικανικής Ψυχολογικής Ενωση (APA), προωθούν τη λεγόμενη προσέγγιση της «γλώσσας πρώτου προσώπου» στην επικοινωνία για άτομα με αναπηρίες. Η γλώσσα πρώτου προσώπου βάζει ένα άτομο πριν από μια αναπηρία, χρησιμοποιώντας φράσεις όπως “ένα άτομο με αναπηρία” ή “ένα άτομο με αυτισμό” αντί για “ένα άτομο με αναπηρία” ή «Αυτιστικό άτομο». Οι υποστηρικτές αυτής της προσέγγισης δηλώνουν ότι εστιάζει στο άτομο που επηρεάζεται από την πάθηση και όχι στην ίδια την πάθηση. οι πρώτες λέξεις που ακούτε αναφέρονται στο άτομο, σε αντίθεση με την αναπηρία που έχει αυτό το άτομο.
Η ταυτότητα
Πολλά ιδρύματα βάζουν την ταυτότητα πρώτα όταν μιλούν για την αναπηρία. Αυτό σημαίνει ότι χρησιμοποιούν φράσεις όπως “διαβητικός” ή ” ανάπηρος ” σε αντίθεση με ” άτομο με διαβήτη ” ή “άτομο με αναπηρία”. Χρησιμοποιούν αυτά τα αναγνωριστικά επειδή πιστεύουν ότι βοηθά αυτούς τους ανθρώπους να «δείξουν» περήφανα τις αναπηρίες τους.
Οι άνθρωποι που παρουσιάζονται χρησιμοποιώντας όρους με ταυτότητα αρχικά το κάνουν για να δείξουν ότι γιορτάζουν και είναι περήφανοι για την αναπηρία τους, αντί να αποστασιοποιούνται από την αναπηρία τους προσθέτοντας τη φράση «αναπηρία».
Ποιά είναι η διαφορά?
Η διαφορά μεταξύ των προοπτικών εξαρτάται ουσιαστικά από το άτομο και την αναπηρία: είναι κάτι που «κατέχετε» ή κάτι που βρίσκεται στον πυρήνα της ταυτότητάς σας;. Εάν πιστεύετε ότι η αναπηρία σας δεν είναι τόσο σημαντική όσο εσείς ως άτομο, μπορεί να θέλετε να σας μιλήσουν με έναν τρόπο που βάζει το άτομο πρώτα και όχι την αναπηρία. Εάν πιστεύετε ότι η αναπηρία σας είναι αναπόσπαστο μέρος αυτού που είστε, μπορεί να θέλετε κάποιος να χρησιμοποιήσει την ταυτότητά σας στην αρχή. Σε τακτική αλληλεπίδραση με ένα άτομο στην κοινότητα με αναπηρία, ίσως είναι καλή ιδέα να ρωτήσετε για την επιθυμία του και χρησιμοποιήστε το περαιτέρω. Τα άτομα με αναπηρία τηρούν και τις δύο προσεγγίσεις, επομένως οποιαδήποτε επιλογή θα λειτουργήσει όταν μιλάμε ή γράφουμε για την αναπηρία. Υπάρχουν ορισμένες γενικές οδηγίες ορολογίας για την αναπηρία:
- Λέξεις που υποδηλώνουν ότι το άτομο είναι θύμα της αναπηρίας του/της θα πρέπει να αποφεύγονται. Για παράδειγμα, συνιστάται στους ανθρώπους να επιλέγουν φράσεις όπως «έχουν πάθει εγκεφαλικό» αντί για «είναι θύμα εγκεφαλικού» ή «έχουν πάθει εγκεφαλικό». Αυτές οι αρνητικές φράσεις μπορεί να υπονοούν ότι το άτομο είναι παθητικό απέναντι στην κατάστασή του.
- Το υπερβολικό καύχημα σε ένα άτομο με αναπηρία μπορεί να είναι προσβλητικό καθώς υπονοεί ότι έχετε χαμηλές προσδοκίες από αυτόν ή αυτήν.
Βάλτε το άτομο πρώτα, πριν από την αναπηρία. «άτομο με αναπηρία» αντί για «ανάπηρος»
Χρησιμοποιήστε φράσεις όπως “διαβητικός” ή “άτομο με αναπηρία” αντί για “άτομο με διαβήτη” ή “ανάπηρος “
