Όταν μιλάμε για εθνική στρατηγική, το πιο σημαντικό είναι να προσφέρουμε μια σειρά λύσεων που ανταποκρίνονται στις ατομικές ανάγκες των ατόμων με αναπηρία. Κάτι που λειτουργεί καλά για ένα άτομο με μερική απώλεια λειτουργικότητας μπορεί να μην είναι η καλύτερη λύση για κάποιον με άλλες δυσκολίες. Για παράδειγμα, ένα άτομο με αναπηρία μπορεί να είναι πιο εύκολο να πλοηγηθεί στις σκάλες παρά με μια ράμπα όταν υπάρχει κουπαστή, ενώ ένας χρήστης αναπηρικής πολυθρόνας μπορεί να χρειαστεί μια ράμπα για να αλλάξει το επίπεδο.
Η Εθνική Στρατηγική βασίζεται σε ενδελεχή ανάλυση της κατάστασης και κατά συνέπεια υποδεικνύει την ανάγκη λήψης κατάλληλων αποφάσεων για την προστασία, την εκπαίδευση, την αποκατάσταση, την επαγγελματική κατάρτιση και την απασχόληση των ατόμων με αναπηρία. Τα θέματα που είναι κρίσιμα για τη χάραξη της εθνικής στρατηγικής είναι:
- Πρόληψη, έγκαιρη διάγνωση και έγκαιρη θεραπεία.
- Προσχολική εκπαίδευση, πρωτοβάθμια εκπαίδευση, δευτεροβάθμια εκπαίδευση και τριτοβάθμια εκπαίδευση για όλους όσο είναι δυνατόν.
- Επαγγελματική κατάρτιση και απασχόληση, οικογενειακή ζωή, κοινωνική ζωή, ανάπαυση και αναψυχή.
- Δημιουργία συνθηκών (σε οικογένειες, Κέντρα ημιημερήσιας και ημερήσιας φροντίδας, καθώς και στέγαση σε ιδρύματα μικρής δυναμικότητας και σε σπίτια για μικρές ομάδες ατόμων με αναπηρία) για όλα εκείνα τα άτομα με βαριές αναπηρίες που χρειάζονται τέτοια βοήθεια.
